പിരിഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോഴെല്ലാം
മധുരിക്കുന്നെന്ന്,ഞാന്
പാല്ത്തുടം പോലെയാവുന്നു
കൈവരിപ്പാലത്തിനടിയില്
ഒറ്റവേരുള്ള ചുംബനമരം
പുതിയതെന്നൊന്നു തലയുയര്ത്തുന്നു
നട്ടുച്ചച്ചൂടുള്ള പാര്ക്ക്ബെഞ്ചുകളില്
നട്ടാല് മുളയ്ക്കാത്ത പൂനുണകള്
കുടമാറ്റമാണ്.
ഓ,
അധരങ്ങള്ക്കിടയില് നിന്നും നീ
ചോദിക്കാതെ സമ്മാനിച്ച കടന്നല്ക്കൂട്ടം
കന്യകാത്വമില്ലാത്ത കടലിടുക്കുകളില്
ആവശ്യമില്ലാതെ കാവലുണ്ട്.
പോകെപ്പോകെ
ഇലകളില് കാറ്റു പിടിക്കുന്നതും
മേഘപ്പാടകള് തെന്നി മാറുന്നതും
നിലം വരണ്ടുണങ്ങിപ്പൊളിയുന്നതും
എല്ലാം എല്ലാം ഞാനെന്നാകുന്നു.
വഴിയില്
വിമാനപ്പെടുത്തിയടച്ചു വച്ച
അതിഥികളുടെ കോട്ടവാതിലുകള്
തുറന്നിരിപ്പുണ്ട്.
മഞ്ഞ വാതില്
ബ്രൗണ് വാതില്
ആകാശനീല വാതില്
ഒഴുക്കിനൊപ്പം
ഞാന് നീന്തിയിറങ്ങുന്നു
യുഗാബ്ദങ്ങളുടെ പഴക്കക്കിലുക്കമുള്ള
നാണയസഞ്ചിയില്
നമ്മുടെ പ്രണയവ്യാപാരക്കണക്കുകള്
ചെവിയില് വേദന കുത്തുന്നു.
നീ തൊട്ടിടങ്ങളിലെല്ലാം ഞാന് വേദനയാവുന്നു
ചുണ്ടുകളില് നിന്നൂരിപ്പോവാനാവാതെ
നിലവിളിക്കുന്നനക്കങ്ങള്
പിന്കഴുത്തിലെ മീശരോമങ്ങള്ക്ക്
പനിപിടിക്കുന്നു
ഉടലില് നിന്നോടിപ്പോവുന്നു
കയ്യടക്കിവച്ച രാജ്യങ്ങള്
വയ്യ…
വയ്യാതിരിക്കാന് വയ്യ …