നിശബ്ദതയുടെ നിറം
കറുപ്പാണ്.
ഇരുട്ടിലൂടെ നീണ്ട് … നീണ്ട്…
വിഭ്രാന്തിയിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച്
അതൊടുവിൽ
ഏതോ ഒരു ബിന്ദുവിൽ ചെന്നു തൊടും.
കൂർത്ത അഗ്രങ്ങളിൽ
ചോരയൊലിപ്പിച്ച്
നിലാവിനെ കൈപ്പിടിയിലൊതുക്കി
നടക്കാനിറങ്ങിയ ഡ്രാക്കുള
നിശബ്ദതയുടെ സംഗീതം പകുത്ത്
എന്റെ ഹൃദയം നിശ്ചലമാക്കി.
ഇപ്പോൾ നിശബ്ദതയുടെ നിറം
ചുവപ്പാണ്.
എനിക്ക് ചുവപ്പെന്നാൽ
പുതിയ തുടക്കവും
നോവും നിർവൃതിയുമാണ്.
